درست است که ساختارِ مجهول در فارسی چندان پرکاربرد نبوده و نیست؛ اما این ساختار به‌کلی هم بی‌کاربرد نیست و گاهی که قصد داشته باشیم مفعول را برجسته کنیم، می‌توانیم از آن بهره بگیریم؛ خصوصاً در متن‌های علمی و دانشگاهی. به‌نظر من، این جمله از نمونه‌هایی است که ساختار مجهول در آن روا است و نمی‌توان آن را به‌صورت معلوم درآورد.

حرف‌اضافه‌های مرکب فهرست کمابیش بسته‌ای دارد و با مراجعه به کتاب‌های دستورزبان و احتمالاً بعضی از منابع ویرایش و درست‌نویسی، می‌توان آن‌ها را شناسایی کرد؛ مثلاً:
به‌سویِ، به‌طرفِ، به‌سمتِ، به‌طورِ، به‌صورتِ، به‌موجبِ، به‌دستورِ، به‌دنبالِ، برحسبِ.