با سلام. در مقالات علمی در تقریباً 90 درصد مقالات، داوران عزیز کار چندانی نمی‌کنند و زمانی که ما متن را می‌خوانیم نکات بسیاری می‌یابیم که نویسنده یا محقق با تمام قوت می‌نویسد که اصلاً به اینجا دست نزنید؛ چون هیچ مشکلی ازنظر معنایی و ساختار ندارد! علتش هم این است که داور چیزی نگفته است! متأسفانه چون شیوۀ دانشگاه این نیست که ویراستار و محقق با هم ارتباطی داشته باشند، غالباً به شکل توهین‌آمیزی هم پیام می‌دهند که یک لیسانس ادبیات را چه به این مطلب تخصصی ما!!! باور بفرمایید که این محقق حتی نام نویسندۀ منبع خود را در کتابنامه، فرد دیگری نوشته بود؛ مثلاً به‌جای شهید ثانی آورده بود قمی! یکبار یکی از بزرگان و اساتید که رئیس یک انتشاراتی مهم دانشگاهی هم بود، مقاله‌ای داده بود که واژه‌هایش مشخص نبود. چندبار مقاله رفت و آمد و ایشان اصلاحی انجام نداد و رفع ابهام نکرد. بنده به متن اصلی مراجعه کردم که در آن ملاصدرا شعری از شاعری گمنام آورده بود و دیدم اول مصیبت تازه شروع شده است... محقق صاحب‌نام در ترجمۀ متن، آن شعر را از خود ملاصدرا خوانده بود و طبق آن نظریه‌پردازی کرده بود. می‌دانم این وظیفۀ ویراستار نیست؛ ولی برای اصلاح مقالات باور بفرمایید تمام برنامه‌های مرکز نور را تهیه و نصب کردم. محققان دیگر حوصلۀ مراجعۀ مستقیم به منابع را ندارند؛ حتی آیات یا قوانین را از پاورقی کتاب‌ها و نادرست می‌نویسند... ما چه باید بکنیم؟! اصلاً چک‌کردن منابع با کتابنامه وظیفۀ کیست؟ یا تنظیم کتابنامه طبق شیوه‌نامه؟ سپاسگزارم.