املا، قسمت دوم
لطفاً ابتدا وارد حساب کاربری‌‌ات شو
دیدگاه‌ها
برای ثبت دیدگاه لطفاً وارد حساب کاربری‌تان شوید.
محمدهادی نصیرزاده
26-5-1403
صفحه 39 درسنامه:
در جدول مثالهايي از صورتهاي متصل فعل بودن، آورده شده
رهروم- رهروي- رهرو است- رهرويم- رهرويد- رهروند.
دانشجويم- دانشجويي- دانشجوست
نكته در اين است كه يك‌جا الف حذف بايد بشود و يك‌جا نبايد حذف بشود، من كه دليلش را نفهميدم و بعد چرا بايد هست وهردو صورت درست باشد و چرا اساتيد شاخ و برگ بي‌خود براي دستور خط فارسي درست ميكنند، موارد ديگر هم هست.
در جدول مثالهايي از صورتهاي متصل فعل بودن، آورده شده
رهروم- رهروي- رهرو است- رهرويم- رهرويد- رهروند.
دانشجويم- دانشجويي- دانشجوست
نكته در اين است كه يك‌جا الف حذف بايد بشود و يك‌جا نبايد حذف بشود، من كه دليلش را نفهميدم و بعد چرا بايد هست وهردو صورت درست باشد و چرا اساتيد شاخ و برگ بي‌خود براي دستور خط فارسي درست ميكنند، موارد ديگر هم هست.
دستور خط منطقِ ۱۰۰درصدی ندارد. هیچ دستور خطی، در هیچ زبانی و در هیچ زمانی، ۱۰۰درصد منطقی نبوده و نیست. تو بگو ۷۰درصد. باز هم نیست.
سلام و سپاس.
استفاده از ای در کلماتی که به ی ختم می‌شود درست و ضروری مثل تیزپی‌ای؟
مثلا در جمله "سینی که استکان روی آن بود، افتاد." باید بنویسیم، "سینی‌ای"؟
استفاده از ای در کلماتی که به ی ختم می‌شود درست و ضروری مثل تیزپی‌ای؟
مثلا در جمله "سینی که استکان روی آن بود، افتاد." باید بنویسیم، "سینی‌ای"؟
چرا. باید «ای» را بنویسید.
اما می‌شود هوشمندانه دچارش نشد:
آن سینی که استکان روی آن بود، افتاد.
سینی کوچکی که استکان روی آن بود، افتاد.
استکان روی سینی بود و سینی افتاد.
اما می‌شود هوشمندانه دچارش نشد:
آن سینی که استکان روی آن بود، افتاد.
سینی کوچکی که استکان روی آن بود، افتاد.
استکان روی سینی بود و سینی افتاد.
سلام. خیلی پیش میاد از این ام، ای و... نمیشه استفاده کرد و از هست استفاده میکنن. اگر این هست برای تأکید نباشه و معنی «وجود دارد» هم نده، این استفاده درسته یا نه؟
در درس‌های قبلی گفته شد:
ناشرید بهتره عوض بشه. عوض شدنش با ناشر هستید درسته؟
در درس‌های قبلی گفته شد:
ناشرید بهتره عوض بشه. عوض شدنش با ناشر هستید درسته؟
اگر نارسایی آوایی بسازد یا معنای ناپسند، بهتر است «هست» بیاوریم.
در پاک‌اند استثنا است یا کلا واژه ها در صرف سوم شخص جمع نیم جداست؟
همهٔ این‌ها نیم‌جداست با «الف»: سوم‌شخص جمع «اند»، در اضافه‌شدن به واژه‌ای که حرف آخرش به بعد می‌چسبد:
خوشبخت‌اند، نادان‌اند، بی‌باک‌اند، پرتقال‌اند، اسب‌اند و... .
اما: مسرورند، روزند، بادند و...
خوشبخت‌اند، نادان‌اند، بی‌باک‌اند، پرتقال‌اند، اسب‌اند و... .
اما: مسرورند، روزند، بادند و...
در بحث ضمایر ملکی تناقضی در قاعده «رهرو» و «رادیو» وجود دارد. چطور رهور به اول شخص، «رهروم» نوشته شود، اما رادیو، «رادیوام» نوشته شود؟ در عین حال واقفم به تفاوت دو «واو» که بین این دو مثال آورده شده است. اما به ظن بنده این تفاوت حین ادای کلمه درست عین هم اند. یعنی هر دو باید همزه میانجی بگیرند. اما چنین نیست و این به دید من، تناقض است و چنددستگی.
۱. تفاوت بر سرِ همان دو «و» است؛
۲. در املای واژه‌ها بهای ۱۰۰درصد نمی‌دهند به شیوهٔ ادای آن‌ها. تلفظ تا جایی اصل است.
۲. در املای واژه‌ها بهای ۱۰۰درصد نمی‌دهند به شیوهٔ ادای آن‌ها. تلفظ تا جایی اصل است.